Interview Bedrijvig Oss: "Zonder lef kom je nergens"

Noud en Marith Bloem

Toe maar. Slechts twee maanden aan het roer en dan al nieuwbouwplannen…
Noud: “Ik schrok er ook even van. Niet dat het nieuws me verraste, natuurlijk. Maar door zo’n officieel persbericht is het ineens allemaal echt waar: we gaan ons vertrouwde stekkie verlaten.”
 
Hoe hard was dat nodig?
Marith: “Heel hard. We hebben nu drie losse locaties in Berghem, waarvan het hoofdkantoor zich midden in een woonwijk bevindt. Dat is natuurlijk allesbehalve efficiënt. Daarnaast zijn we de laatste jaren hard gegroeid. Daardoor hebben we niet meer genoeg ruimte om al onze medewerkers en projectteams te faciliteren. Maar misschien nog wel de belangrijkste reden om te verhuizen: ons huidige bedrijfspand past niet meer bij waar we voor staan.”
 
Wat bedoel je daarmee?
Marith: “Als vastgoedonderhoudsbedrijf streven we naar betaalbare en duurzame woningen voor iedereen. Dat roepen we overal, maar met ons eigen pand geven we daarbij nou niet echt het goede voorbeeld… Daarom vonden Wichert Spanjers en Maarten Aarts, mijn mededirectieleden, en ik het tijd voor een nieuwe plek. Over een tijdje zijn we gevestigd in een energieleverend pand dat op alle vlakken duurzaam is.”
 
Daarmee neem je afscheid van een stukje geschiedenis…
Noud: “Dat klopt. Oprichter Adriaan Hendriks begon hier in 1978 zijn schildersbedrijf. Na mijn eindexamen ben ik bij hem gaan werken als manusje-van-alles. In de loop der jaren werden mijn werkzaamheden steeds belangrijker. Omdat ik op den duur alle processen kende, raakte ik enorm betrokken bij de zaak. Daardoor zag ik een enorme kans: ik vond dat we een onderhoudstak moesten beginnen. Dan zouden we immers minder afhankelijk zijn van klussen in de nieuwbouw.”
 
Kwam die onderhoudstak er meteen?
Noud: “In eerste instantie niet, want Adriaan zag het niet zitten. Maar toen hij door kreeg dat ik daardoor overwoog om mijn heil ergens anders te zoeken, ging hij alsnog overstag. Ik kreeg de vrije hand om mijn gevoel te volgen en de diensten van ons bedrijf uit te breiden.”
 
Kriebelde het toen al om voor jezelf te beginnen?
Noud: “Absoluut, maar dat vond mijn vrouw maar eng. Toch trok ik in 1991 de stoute schoenen aan. Maar precies op het moment dat ik mijn vertrek wilde aankondigen, vroeg Adriaan of ik het bedrijf wilde overnemen, samen met een compagnon. Dat deden we, en zo waren we ineens eigenaren. In 2005 kocht ik mijn compagnon uit en was Hendriks SGR helemaal van mij.”

Geloofde je meteen in je dochter?
Noud: “Voor de volle honderd procent. Sterker nog: eigenlijk vond ik haar altijd te slim om ons bedrijf te leiden. Op de middelbare school liet ze haar ondernemerschap al zien. Ze begon een webwinkel in damesschoenen. Dat liep als een trein, maar haar studie kreeg uiteindelijk voorrang. Toch zagen we daar al de Marith die we nu zien: doortastend, daadkrachtig en recht voor z’n raap.”

Wat wilde je beter doen dan je vader?
Marith: “Ons pap is te sociaal, dat heeft hem veel geld gekost. Hij wil altijd alles voor iedereen goed doen, zelfs als dat eigenlijk niet kan. Aan de andere kant is hij daarmee wel de grondlegger van onze familiaire bedrijfscultuur. Elke medewerker van Hendriks SGR voelt zich gewaardeerd en heeft iets voor een ander over. Dat zit geworteld in ons DNA.”

Was het moeilijk om je bedrijf los te laten?
Noud: “Helemaal niet, want ik weet dat de zaak bij Marith in goede handen is. Ze doet heel veel dingen beter dan ik, daar ben ik eerlijk in. Ik gaf leiding aan het bedrijf, terwijl zij echt onderneemt. Ze durft keuzes te maken waar ik niet eens aan dacht. Dat vind ik knap.”

Wat voor keuzes?
Marith: “Om uit te groeien tot een serieuze partij in de markt, móesten we onszelf ontwikkelen. Elke dag een beetje beter worden door goed over dingen na te denken. En door het vervolgens gewoon te doen, want zonder lef kom je nergens. Toen ik hier begon, kenden veel mensen ons nog als dat schildersbedrijf uit Berghem. Een productaanbieder, terwijl ik eigenlijk een kennispartner wilde zijn. Stiekem hadden we daarvoor al veel in huis. Maar om voor een structurele ommekeer te zorgen, heb je naast handige mensen ook hoger opgeleide medewerkers nodig. Daarom zijn we daar alle ruimte voor gaan maken. Intussen is de balans perfect.”

Wat is de belangrijkste les die je als ondernemer van je vader hebt geleerd?
Marith: “Dat té snel beslissen ook weer niet verstandig is. Maar ook dat het belangrijk is om je medewerkers goed te leren kennen. Ons pap kan mensen als geen ander binden, daar heb ik veel bewondering voor. Tegelijkertijd maakte hij het zichzelf als ondernemer vaak moeilijk doordat hij het geluk van anderen áltijd vooropstelde.”

Het nieuwe bedrijfspand ligt straks nog nét op Berghemse grond. Een bewuste keuze?
Marith: “Ja, want hier liggen onze roots. Mensen kennen ons als een ‘Berghs’ bedrijf; dat willen we graag zo houden. Tegelijkertijd biedt deze zichtlocatie ons alle ruimte om te blijven groeien. We staan waar we willen staan, maar we willen nu ook dóór. De komende jaren blijven we de status quo uitdagen door opdrachtgevers nog beter te helpen met alle vraagstukken die ze hebben. Zónder dat we onze toegankelijke bedrijfscultuur verliezen.”

Ben je trots op je dochter?
Noud: “Ontzettend trots. Ik wist dat ze veel in haar mars had, maar ze blijft me soms verbazen. Ik had me geen betere opvolger kunnen wensen en kijk uit naar wat ze mijn andere kindje in de toekomst nog gaat brengen.”