Bijzonder (mooi) is werken in een zorgcomplex

Omdat de communicatie met deze groep bewoners soms bepaalde sociale vaardigheden vergt, worden onze mensen daarop getraind. Nicky is zo'n vakman die overal kan werken. Maakt niet uit wat voor een project of met wat voor bewoners. Maar het meest bijzondere vindt hij toch wel werken bij bewoners in een zorgcomplex. Nicky: 'Ze kunnen je zo verrassen, en ze zijn vaak zo lief!' We vroegen aan hem wat hij zoal meemaakt.

Sprintje met rollator

'Bijvoorbeeld dat een bewoner zomaar ineens bij de uitgang staat zonder dat iemand het door heeft.' Zo was hij eens aan het werk bij De Nieuwe Hoeve in Schaijk en zag hij toevallig een demente bewoner richting uitgang lopen. Die was er tussenuit geglipt. Toen was Nicky de reddende engel en heeft haar aan de praat gehouden tot er een verzorger kwam om haar weer mee terug te nemen.

Ook maak je mee dat sommige bewoners echt goed weten wat de weg naar buiten is en dan heel geduldig hun kans afwachten. Zo werd Nicky een keer verrast toen hij aan het werk was bij het zorgcentrum in Heesch. Deze mevrouw stond dan net te wachten met haar rollator achter de deur. Precies zó, dat nog nét niet het lampje ging branden ter waarschuwing. 'Zodra ik de deur opendeed vanaf de andere kant werd ik verrast door haar.' Ze trok een sprintje met haar rollator en hij móest wel opzij gaan. Maar goed, ver kwam ze natuurlijk niet. 'Er waren maar liefst drie verzorgers nodig om haar weer naar binnen te krijgen.'

En soms denk je wel eens met iemand anders te maken te hebben dan je in eerste instantie dacht. Nicky vertelt: 'In Uden liep een man van rond de 60 rond die wel eens kwam kijken naar het werk. Hij was een keer bezig met de bloembakken aldaar en op een gegeven moment vroeg hij om de kit. Voor een naad in die bloembak zei hij. Ik dacht dat het een soort van klusjesman/conciërge was, dus ik gaf de kit. Maar al gauw bleek dat hij een cliënt was! Gelukkig was het goed afgelopen. Weer wat geleerd dus.'

Ook heb je wel eens te maken met volledige stemmingswisselingen. 'Zo waren we een keer in Grave bezig op een gesloten afdeling waar we de ramen ook van binnenuit moesten schilderden. Dus wij bellen aan bij een man, en zijn daar fijn bezig geweest. De man vertelde honderduit, over vroeger enzo. Dat was gezellig. Na een korte pauze kwamen we terug en was hij ineens 180 graden anders. Hij begon allemaal lelijk te doen: ‘Ik wil t niet hebben die rotzooi hier..’.  We werden wat uitgefoeterd! Hij was echt boos 😊. De verzorgende kwam erbij om hem te bedaren en afstand te laten houden om ons nog even ons werk te laten doen. Belangrijkste is dan dat je zelf rustig blijft. Gelukkig gaat mij dat goed af inmiddels!'

Vooral gezellig

Verder is het vooral heel gezellig en fijn met bewoners. Ze komen vaak wel even een praatje maken, soms willen ze je helemaal verwennen met wat lekkers. Ze zijn je erg dankbaar als ik ze met kleine dingen help, bijvoorbeeld een deur openhouden, vuilnis buitenzetten, en (heel normaal natuurlijk) maar alles netjes achterlaat, dus de spullen netjes opruim en de boel aanveeg.

Op de vraag of Nicky nog iets toe te voegen heeft: 'Respect voor de mensen die in de zorg werken. Ieder z'n vak en dat is echt een roeping. Ze werken zo hard, en ze doen het met zoveel liefde. Mooi vind ik dat!'